alevden tomurcuklar

Eğilip öpüyorum alnındangözlerinde uyuyan nazlı bir sabahıdudağımı yakıyor o gül ateşin / incecikbir defne dalında uzuyor kirpiklerinyüzünün aydınlığına ak güvercinler konuyorutanıyor saksılarda çiçeklerbir dal kırılıyor / körpeçiksaatler akıp gidiyorbir ceylan iniyor sızının kıyılarınabütün ırmakların suyu çekiliyorölüm kesiyor yolları / gencecikokşuyorum incitmedenyanağından süzülen damlacıklarıutangaç bir mavi düşüyor gözlerinin içineboynunu büküyor yaşamyüreği parçalanıyor bakışı güvercin bir kızınbütün aynaları kırılıyor / sevincinhafiften bir rüzgar esiyorapansız ağıtlar düşüyor sesimekorkunç ateşlere düşüyorum, uçurumlaraalevden tomurçuklar patlıyor usumun gergefindebeyaz kefenlere sarılmış bir kar çölündeelimde çırılçıplak kalıyor yüreğimşimdi bir kıtada çocuklar güneşi öpüyoranalar ağıt yakıyor bir başka kıtadayüzümde çiçekleri solmuş bir bahçenin hüznüdalıp dalıp uzaklara gidiyorumve diyorumki,yaşamak ancak bu kadar haklı olabilirancak bu kadar güzel ey kardeşimçirkin bir ölüm kervanında kırılsada papatyalarsen ki, bırakıp bir baharda nazlı özlemleriniuçup gittin nazlı bir kuş gibibir sonsuz maviyi çizip yüreğimezaman acısını işlerken hayatın güldikenine..