birgün anlayacaksın ama

Uykuların kaçar geceleriBir türlü sabah olmayı bilmezDikilir gözlerin tavanda bir noktayaDeli eden bir uğultudur başlar kulaklarındaNe çarşaf halden anlar, ne yastıkGirmez pencerelerden beklediğin aydınlıkKapanır yatağına çaresizliğine ağlarsınOnun unutamadığın hayaliSigaradan derin bir nefes çekmişcesine dolar içine Sevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın aslında herşeyin boş olduğunuŞerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğinGün gelirde sesini bir kerecik duymak içinVurursun başını soğuk taş duvarlaraBüyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığınDuyarsınTa derinden acısını çaresiz kalmışlığınSevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın ne işe yaradığını ellerininNiçin yaratıldığınıBu igrenç dünyaya neden geldiğiniUzun uzun seyredersinde aynalarda güzelliğiniBoşuna geçip giden yıllarına yanarsınDolar gözlerin için burkulurSevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın sevilen dudaklarınSevilen gözlerin erişilmezliğiniO hiç beklenmeyen saat geldi miDüşer saçların önüne ama bembeyazUzanır gökyüzüne ellerinAma çaresiz, ama yorgun, ama bitkinBir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsınSonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acıSevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın hayal kurmayıBeklemeyiÜmit etmeyiBir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelirBütün vücudunu saran o korkunç geceyiLanet edersin yaşadığınaMaziden ne kalmışsa yırtar atarsınO zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğindenSENI SEVDIĞIMI BIRGÜN ANLARSIN