yaram/ azdın

gözlerimin buğusu kendime değil
ağaran saçlarıma ama en çok da sana çocuk
ak teller ölüm yakındır diyor/desin!
sense böyle
büyümeden ne çabuk yaşlandın be çocuk

yük oldun!
acıdım
inledim
içlendim
ama tutup da ellerinden çıkaramadım
inatçılığın tuttu!
yüreğimde çakılı kaldın be çocuk

biliyordum
kalk ayağa desem kalkamazdın
kanıyordu dizlerin
babasızlığını da biliyordum
ama neden gözlerinde
gün be gün çoğalıyordu annesizliğin
yaram/azdın!
ölmezdin de
ıslandıkça yağmur altında
kızamık ve zatürreden

inan ki çocuk
en az senin kadar ben de isterdim sevmeyi
/sevilmeyi
ne olduysa
aha şurama eli değdi değeli yalancı sevgilerin
içimde senin kahrın
dışımdaysa benim kahrımdan oldu olanlar
buza kesti yüreğim
üşüme çocuk!

ve şimdi ölme!
sırası değil
ölmedim ki ben daha çocuk
say ki hayatın it canlısıyız
sırt sırtayız
az daha dayan
az daha dayan!
yalnız başına da ölünmez ki be çocuk...