beni affet

Ne söylediğini bilmeyen
bir çocuk gibiydim sanki
hak etmemişti sözlerimin,
hiçbirini oysa ki.

bu soğuk kış akşamında
sohbetiyle içimi ısıtan
beni umutlandıran,
tebessümün sahibi,
unut seni üzen, seni kıran
bütün sözlerimi,

Çünkü;
Derin bir sessizliğe gömüldüm
senin suskunluğunda
sonsuz bir umutsuzluğa kapıldım
yalnızlığın konukluğunda
hep seni aradım, hep seni sordum
çünkü ben de kayboluyordum,
senin yokluğunda.

Artık;
silinsin gözlerinden o hiddet,
biliyorum kalbini kırdım ama
bak çok pişmanım, ne olur;
beni affet